Eerste les in communicatie

Op maandag 11 september woonde ik mijn eerste les psychologie bij. In deze eerste les werd uitgelegd hoe moeilijk het is om goed te communiceren. Door het gebruik van zware woorden die onze zinnen uit balans halen, worden zinnen of uitspraken vaak verkeerd geïnterpreteerd. Maar al te vaak gebruiken we vooroordelen en veralgemeningen om onze gedachten duidelijk te maken. Daarbij denken we niet aan wat dat teweeg kan brengen. Vaak maken we onze vragen heel persoonlijk of zijn we kritisch over... iets waar we het fijne nog niet van weten. We vermengen onze vraag dan met een verzuchting. 'Waarom doe je dit?" of "Waarom doe je dat nu altijd?", terwijl deze zinnen net heel relatief zijn. Wat betekent 'altijd'? We stellen onze vragen in de hoop antwoorden te krijgen, maar vergeten vaak dat de ontvanger zich moet openstellen om een antwoord te geven. Hij is de verteller in dit soort situaties en moet eerder het gevoel krijgen dat er naar hem geluisterd wordt, dan dat je hem ondervraagt. Dit zijn althans technieken om als hulpverlener in situaties op te treden, maar kunnen ook perfect toegepast worden in een gezinssituatie om gesprekken vlotter te laten verlopen zonder van een moeilijk gesprek een ondervraging te maken.

Woorden die in een gesprek wantrouwen kunnen opwekken en de neiging hebben te generaliseren of te bekritiseren zijn; 'nooit, niet, altijd, waarom, of een echt oordeel dat je uitspreekt zoals; jammer dat...'
Het haalt dus best positivisme boven om iets te bespreken en om je gesprekspartner te motiveren.
Het is namelijk heel moeilijk om motivatie terug aan te wakkeren, eens het weg is.

Volgende keer meer hierover.