November 2015 en alle puzzelstukjes vielen in mekaar.

Voor het eerst kwam ik te weten wat hoogsensitiviteit was en hoe het een persoon kan beïnvloeden.

Ik kwam thuis met een 'AHA-gevoel' en kon gaan begrijpen. Mijn overweldigende AHA-gevoel zette me aan het denken; over hoe ik was als kind; hoe ik speelde en hoe ik omging met dingen.

Als kind was ik nooit een echte speelvogel. Ik improviseerde, deed alsof en wachtte tot de speeltuin helemaal leeg was om op die logge dingen te gaan spelen.

Ik had geen behoefte aan veel vriendjes, wel aan vaste waarden en aan een vertrouwde omgeving. Ik denk dat ik altijd de 'helper' ben geweest. Deze waarden groeiden met me mee en maakten dat ik me veilig voelde in hechte en warme kringen.

Ik was de koning te rijk en tegelijkertijd was ik vreemd, was ik anders en ging ik niet mee met de grote stroom.

Dit bracht me bij hechte vriendschappen, een hechte ouder - kindband en een groot waarden - en - normenbesef. Niet dat dit het allemaal makkelijker maakte, maar ik wist wie ik was. Dit althans tot ik van mijn sokken werd geblazen.

Ik kwam van mijn toren af, noodgedwongen, want wanneer ik begon te werken, zag ik hoe anders de wereld werkelijk was. Mijn denken, doen en laten was anders, alsof ik anders geprogrammeerd was. Toch deed ik mijn ding, omdat dit me de beste oplossing leek. Ik stond in het onderwijs en deed er alles aan om het voor mijn leerlingen zo aangenaam mogelijk te maken. Zelf had ik geen aangename jeugd op de schoolbanken doorgebracht, dus luisteren was voor mij de sleutel tot alles. Problemen verergerden en alweer werd ik met de neus op de feiten gedrukt dat mijn werkelijkheid niet die van mijn collega's was.

"Je moet niet te veel willen, Cara...", "Te grote en ingrijpende veranderingen zijn niet goed." "Je bezorgt jezelf en de leerlingen te veel werk." Het ging mis. Jaloezie kwam in de plek van samenwerking en een burn-out nam mijn systeem over. Dit was mijn eerste kennismaking met angst. Ik kende angst als 'bang zijn voor iets', maar dat was het dit keer niet.

Angsten nestelen zich vaak in je 'zijn' voor je het goed en wel beseft. Een angst benoemen is daarom vaak heel moeilijk. Het vergt moed, doorzettingsvermogen en zelfkennis. Toch kan je stellen dat angstig zijn vaak niet hetzelfde is dan met een angst te moeten leven.

Angsten settelen zich en laten zich gelden wanneer ze dat zelf nodig vinden. Ze duiken in situaties op en worden getriggerd door omgevingsfactoren of gedragingen.

Je angst voor iets benoemen is vaak al een eerste grote stap in het proces om ze onder controle te krijgen. De beestjes helemaal doden is vaak heel erg moeilijk.

Een angst hebben is vaak ook helemaal niet zo erg, maar kan wel evolueren. Angst mag je 'zijn' niet bepalen, maar het blijft een stukje van jezelf; iets wat we niet altijd helemaal moeten wegnemen.

Angsten benoemen is een eerste stap. Op die manier kan je ze herkennen en ook erkennen. Meteen handelen is vaak moeilijk omdat het een hele weg is om met je angsten om te gaan.

Angsten veroorzaken vaak een vorm van escapisme; het ontlopen van iets.

Eindelijk gevonden; de perfecte mix om je sensitiviteit min of meer onder controle te houden.

Bachbloesems hebben een heilzame werking en de verschillende plantenextracten kunnen je in allerlei situaties helpen.

Als HSP-er heb ik er mee leren leven om te denken, vaak te denken en te ver  vooruit te kijken. Doelen stellen is goed, maar als HSP-er vind ik het vaak moeilijk om in het moment te leven en er ten volle van te genieten. Maar al te vaak rijzen vragen zoals; "wie ben ik, wat doe ik, wat wil ik, ...". Op zulke momenten erger ik me niet enkel aan mezelf, maar is het vaak ook moeilijk om positief te zijn over de dingen die ik al bereikt heb.

Denkpatronen en doomscenario's werken vaak vermoeidheid in de hand. Een dutje doen onttrekt je van de werkelijkheid en schakelt je zintuigen uit. Je ontspant, maar met als gevolg dat, als je terug wakker wordt, alles gewoon opnieuw begint. Rust begint dus bij jezelf en het actief zoeken naar oplossingen. Zo kwam ik tot de conclusie om Bachbloesems te gaan mixen. Verschillende formules leken goed voor me te zijn. Het enige probleem: ik had meer dan één flesje nodig. Zo greep ik naar kamperfoelie. Dit extract zorgt voor een betere beleving en een focus op het heden. Wie aldus last heeft van een overmatig nostalgisch gevoel en aldus te vaak terugblikt op het verleden, is geholpen met dit plantenextract. Heimwee en een overmatige drang naar het verleden kunnen tot gevolg hebben dat je lusteloos wordt en je niet meer inzet voor de doelen die je wilt bereiken. Daarvoor gebruik ik wilde roos. Het heeft tot doel je weer levenslustig te maken en werkt aan onverschilligheid. De geestelijke en lichamelijke uitputting die eerder aan bod kwam, wordt eveneens verholpen door een extract van de olijfboom. Olijf geeft je hoop, kracht en energie. De plant werkt in op stress en persoonlijke crisissen. Je hebt bijgevolg terug moed. Wilde-appel-extract laat je weer tot jezelf komen. Het leert jezelf waarderen. Het laat je jezelf zijn zonder de 'te' die er aan vasthangt. Veel HSP-ers vinden het lastig als zaken niet zijn zoals zij het willen. We zijn perfectionistisch en hebben oog voor detail. Wanneer we dit niet kunnen bereiken, resulteert dit vaak in ergernis. Wilde appel helpt ons om te relativeren en om moedig te zijn in onze strijd. Het extract helpt ons om ons lichaam rein te houden en het ontgift onze geest. Als laatste haalde ik ook nog walnootextract in huis. Met walnoot leren we om ons eigen pad te volgen. Het leert ons onze eigen stappen te zetten en te weerstaan aan de druk van anderen. We zijn minder beïnvloedbaar en het extract helpt ons om knopen door te hakken.

Ik test mijn druppels alvast uit en meng ze met 1/2 liter water per dagdeel. Zo tel ik van elk extract 12 druppels in een halve liter water die ik opdrink tijdens de voormiddag. Hetzelfde doe ik voor de namiddag.

Het belangrijkste blijft dat je 6x4 druppels per dag inneemt. Dit is het maximum aantal druppels. Hoe je ze verdeelt hangt af van de nood die je eraan hebt.

De sinaasappelbloemetjes zijn niet enkel mooi om te zien, ze zijn ook erg efficiënt voor iedereen die het moeilijk vindt om een goede emotionele balans te vinden. Neroli, de naam van de sinaasappelbloem, is een extract dat angsten onderdrukt en emotionele uitputting voorkomt of verhelpt.

Het porseleinwitte bloempje bevordert overigens de creativiteit en beperkt bovendien de psychosomatische kenmerken van stress en nervositeit. Zo vermindert het hoofdpijn en hartritmestoornissen. Ook slapen lukt beter door neroli.

Niet alleen is neroli een gezond antistress product, ook voor andere lichamelijke klachten, kan het een uitstekend, gezond redmiddel zijn. Neroli helpt tegen chronische diarree, krampen, reisziekte, koorts, een te hoge cholesterol en tegen rimpels.

Neroli is dus niet alleen een allround weldoener, het is vooral een gekend als redder tegen psychologische en geestelijke problemen. Zo helpt het je om 'vandaag' in het leven te staan en niet op een roze wolk te zitten.

Niet alleen een roze wolk kan een gevaar vormen, ook depressies en hysterische buien kunnen beter onder controle worden gehouden met behulp van oranjebloesemextract.

Je ziet aldus dat neroli vele verschillende namen heeft. Neroli is ook gekend als oranjebloesem of ook als sinaasappelbloesem.

Iedere mens bezit een gezonde portie intuïtie. Dit maakt dat je we dingen niet enkel voelen, maar dat we ze ook aanvoelen. We voelen zaken aan die niet steeds verklaarbaar zijn, maar wel in het verlengde liggen van ons 'voelen'. We hebben als het ware een voorgevoel dat we nadien moeten toetsten aan de werkelijkheid. Soms is het moeilijk om van een denkbeeld af te stappen en creëren we stigma's. Als HSP-er heb ik hier vaak last van. Dan is het moeilijk om een toegeving te doen aan je eigen geest en om jezelf open te stellen voor nieuwe denkbeelden. Toch wisselen gevoelens en intuïtie elkaar af. Ze komen niet samen voor. We kunnen ons angstig voelen omdat we onze intuïtie niet gevolgd hebben. Vaak gaat dit alsnog gepaard met psychosomatische effecten. Op die manier kunnen we last hebben van onze maag, darmen en kunnen we hoofdpijn hebben.

Als HSP-er is het belangrijk om je intuïtie te volgen, toch is het minsten even belangrijk om niet te gaan zweven. We voelen ons vaak kwetsbaar, gekwetst zelfs en gaan dan op zoek naar een mechanisme dat werkbaar is. Werkbaar is niet steeds realistisch, alleszins niet steeds op korte termijn. Omdat we onszelf niet uit het oog zouden verliezen is het belangrijk dat we klein beginnen. Klein is haalbaar en hapklare brokken zijn belangrijk zodat we onszelf niet verliezen op een pad dat we nog niet eens bewandelen. Dit gevaar zit hem verscholen in onze gevoeligheid. We zijn niet enkel gevoelig aan signalen, maar ook aan tegenslagen, kritiek en menselijke reacties. Zo houden HSP-ers makkelijker een vorm van emotionele pijn over aan een situatie die zich voordeed. Het maakt deel uit van ons pakketje en het leert ons wie we zijn en worden. Toch moeten we een aantal zaken van elkaar kunnen loskoppelen. Zo moeten we in het achterhoofd houden dat niemand ons met opzet kwetst. Vaak creëren we dergelijke situaties wel in onze hoofden en praten we er te weinig over. Of; als we er over praten, praten we vanuit ons eigen standpunt, iets wat niet meteen constructief werkt. Praten is je kwetsbaar opstellen en houdt in dat je de kans loopt gekwetst te worden. Constructief je mening delen maakt echter ook deel uit van het bouwen aan een vertrouwensband. Niet alleen binnen je persoonlijke relaties is het van belang om je kwetsbaar op te stellen, ook op de werkvloer kan dit van belang zijn. Toch is het voor een HSP-er van belang dat hij niet te koop loopt met zijn ervaringen en hoogsensitiviteit in het algemeen. Een reden koppelen aan je gevoel kan heel belangrijk zijn om je hierin verder te kunnen ontwikkelen. Het schept bewustzijn en het ontwikkelt je zelfbeeld. Op die manier ontwikkel je evengoed zelfrespect en baan je jezelf makkelijk een weg tussen het bos met de bomen die op je pad staan en die naast je pad staan om je te beschermen. Toch moet ik in de kantlijn vermelden dat praten over gevoelens en je gevoeligheid tonen niet binnen elke bedrijfscultuur past. Toch moeten we ook als HSP-er opletten voor dergelijke bedrijfsculturen gezien ze schadelijk kunnen zijn voor onze eigenheid en voor ons eigen 'zijn'. Dit omdat we de muren om ons heen dan zo hoog opbouwen dat we voor onszelf geen kansen meer zien. We vervreemden gaandeweg niet enkel van onze job, we vervreemden evengoed van onze eigenheid. Dit impliceert dat we radeloos gaan dromen en op de dool zijn.

Mijn raad blijft dus: stap van kilometerpaal tot kilometerpaal en volg je eigen wegwijzers. Je begint aan een wandeling en je weet nooit wat je pad zal kruisen. Toch is het belangrijk om onze eigen wegwijzers te herkennen.

Soms is het zo dat we 'lijden' vrezen. We gaan het dan het liefst uit de weg, uit angst om te falen. We hebben een drang om dingen uit de weg te gaan en om zaken in onze omgeving op te lossen.

Bij een situatie die zich voordoet ontwikkelen we aldus een gevoel. We worden iets gewaar, gaan waarnemen en beoordelen. Dit houdt in dat we een situatie gaan inschatten en alvorens we de effectieve uitkomst van een situatie kennen gaan we een positief of een negatief oordeel vellen over de situaties. We schatten de situatie in en laten ons beïnvloeden door ons gevoel. We zijn aldus optimistisch of pessimistisch. Dit impliceert dat we ons gaan laten leiden door onze gevoelens. We gaan er naar handelen en dus kunnen we stellen dat onze gevoelens ons gedrag beïnvloeden. Actie geeft aldus reactie en omgekeerd, want wie pessimistisch is ingesteld onderneemt maar al te vaak helemaal niets, terwijl een positief ingesteld persoon overgaat tot actie en energiek is.

Je bewust zijn van je veronderstellingen geeft je aldus een vorm van veiligheid en bouwt een veilige zone op om niet te snel te reageren en te handelen volgens de veronderstellingen die je hebt. Vaak is het niet de gebeurtenis zelf waardoor je zaken gaat veronderstellen, maar is het een reeks aan voorgaande gebeurtenissen, gevoelens of een samenspel van deze twee. Toch moeten we hier het onderscheid maken tussen wat reëel is en objectief kan worden waargenomen. Angst bijvoorbeeld kan weldegelijk gegrond zijn als een gevaarlijke en dreigende situatie zich voordoet. Het is daarom net belangrijk om te zien op welke manier je zaken interpreteert als een dreiging. Gaat het hier louter om een gevoel of bevind je je in een benarde situatie?

Overgevoeligheid gaat daarom gepaard met enkele eigenschappen die niet impliceren dat er iets mis is met hooggevoelige personen. Bovendien is hooggevoeligheid niet hetzelfde als overgevoeligheid. Overgevoeligheid gaat gepaard met een tijdelijke overprikkeling. Het is een vorm van irritatie die van tijdelijke aard is. Hooggevoeligheid gaat veel meer gepaard met intuïtie, kwetsbaarheid, snellere prikkeling van de zintuigen en de verdraagzaamheid die hiermee gepaard gaat. Dit houdt echter niet in dat je als hooggevoelig persoon onverdraagzaam bent, in tegendeel. Hooggevoeligheid gaat nog steeds gepaard met vooroordelen en laat ruimte voor kritiek als ook voor begrip.

Sommige zaken zijn voor hooggevoeligen te veel, te allesomvattend. Drukte is een boosdoener die door elke hoogsensitieve persoon zal erkend worden als een probleem. Het jaagt je op, schrikt je af, maar schept tegelijkertijd ook nieuwe kansen.

Want hoogsensitiviteit is niet enkel een gevoel van blokkeren, het is evenzeer aanvoelen, luisteren, voorkomen en genezen. Voor een hooggevoelig persoon is het van groot belang dat ze erkennen wie ze zijn, dat ze blijven geloven en dat hun omgeving geen afbreuk doet aan hun eigenwaarde.

Deze eigenwaarde creëert niet enkel rust, maar geeft hen ook de kans te dromen, te doen en te leven hoe ze zij het zelf zien.

Zelf ben ik hoogsensitief. Het biedt me de kans te zijn wie ik ben. Ik geloof in mijn eigen succesverhaal, ook al vergt dit vaak geduld en brengt dit veel gevoelens met zich mee. Het is de kunst je niet te laten meeslepen in deze gevoelens en een weg te vinden die je zelf afbakend met dingen die jou gelukkig maken. Het is daarom ook dat je je als HSP-er doelbewust moet beschermen. Dit doe je door bepaalde dingen niet toe te laten, ze niet te laten doordringen in jouw cocon. Zo bied je jezelf een toekomst die jij bepaalt en waarvan jij gelukkig wordt!

Voelen is zijn. Het is een stuk van je 'zijn', van je eigenheid en dus is het onlosmakelijk verbonden met je persoonlijkheid.

Soms ben je er je niet van bewust waar die gevoelens vandaan komen. Het is moeilijk om je vinger op emoties te leggen. Pas dan kan je verder nagaan waar je gevoel vandaan komt. Het helpt in elk geval niet om je emoties niet te erkennen of om ze weg te duwen.

Je niet goed in je vel voelen heeft vaker een dieperliggende reden. Het is een eerste stap om dat aan je omgeving te melden, maar vaak gaat je gevoel niet zomaar over. Vaak kan het zelf zijn dat het bewust onderdrukken van gevoelens, kan leiden tot erger. Zo kan het een oorzaak zijn voor agressie; fysiek of verbaal. Op die manier kan de bom letterlijk barsten.

Gevoelens erkennen is vaak moeilijk als hoogsensitief persoon. Toch is het een belangrijke stap om positief te handelen. Je erkent, bent je bewust en stelt je open voor nieuwe zaken. Op die manier leer je niet alleen jezelf kennen, maar ben je ook milder voor anderen.

Zelfbewustzijn gaat samen met acceptatie. Doordat je accepteert stel je jezelf milder, vriendelijker en behulpzamer op.

Bewustwording is een sleutel naar onze eigen knelpunten. Vaak zijn onze positieve punten eveneens onze valkuilen. Valkuilen erkennen is niet makkelijk, maar het opent deuren. Bovendien kunnen we onze zelfkennis omzetten in een kracht; een drijfkracht die zorgt voor eerlijkheid met onszelf en anderen.

We kunnen onze hoogsensitiviteit niet in iets positiefs omzetten als we onszelf niet eerst ontplooien.

Eigenlijk moeten we onszelf zien als een ui; een groente met verschillende lagen. Tot onze kern komen is dus de boodschap.

Dit kan alvast door te begrijpen dat we zelf instaan voor onze emoties. Jouw emoties zijn niet de schuld van iemand in je omgeving. Ze worden niet door hen veroorzaakt. In de eerste plaats zijn het onze levenservaringen die ons vormen. Hoe komt het anders dat we voor het ene zo gevoelig zijn en dat we over het andere helemaal niet piekeren? Dit geeft onze gevoeligheid weer. Onze ervaring vormt ons, onze perceptie, reactie en emotie. Jij bent het die kwaad wordt. Je wordt getriggerd, maar het blijft jouw reactie. Hetzelfde geldt voor verdriet geldt hetzelfde, net als voor extase.

Misschien kan een moment van bezinning dan helpen...

Ga eens na waarvan je houdt, en durf te zeggen wat jou heeft teleurgesteld. Durf uit te spreken waarop je hoopt en waarnaar je verlangt. Zeg waar je gelukkig van wordt, wat je trots maakt. Waar schaam je je om en biecht ook eens iets op; waar maakte je je onterecht boos over, wanneer reageerde je te fel? Leverde dit iets op? Dit is een stukje van jouw gewicht. Want je neemt deze steentjes mee. Misschien maar één dag, misschien een hele week, maand of jaar.

Denk dan eens na over hoe zwaar jij je voelt en misschien helpt het om letterlijk stenen in een schaal te leggen. Zo visualiseer jij 'jij' en geloof je in jouw eigenheid.

Succes!

De afgelopen twee weken ondervond ik nog maar eens hoe ons lichaam als een barometer werkt. Als hoogsensitief persoon ervaar ik dit sneller, vroeger en heviger.

Gevoeligheid wordt getriggerd door stress; iets wat niet per se voelbaar is, maar merkbaar worden door zintuiglijke gevoeligheid. We willen er dan wel niet altijd voor openstaan om onze stress te erkennen. Dit wordt na een poosje terug gekatapulteerd door zintuiglijke signalen en gevoeligheid. Ons lichaam overleeft met een portie stress, tot het aangeeft dat het een bezinningsmoment nodig heeft. Het is net als een motor die oververhit geraakt. Als hoogsensitief persoon herken ik gelukkig makkelijker en sneller wanneer mijn lichaam me een halt toeroept.

Natuurlijk werkt stress bij een HSP-er om twee manieren. Ten eerste kan stress veroorzaakt worden binnen een bepaalde omgeving. Dit kan stress zijn gerelateerd aan je omgeving; werk, het gezelschap waarin je vertoeft. Of gerelateerd hieraan; stress door het maken van keuzes. Dit kan leiden tot psychosomatische signalen en klachten, als ook een krachtigere ervaring van zintuiglijke waarneming.

Daarnaast kan het ook zijn dat een zintuiglijke waarneming versterkt wordt doordat deze aanhoudt en je beleving overneemt. Hiermee bedoel ik dat het je waarneming binnendringt en deels overneemt.

Afzondering is van groot belang voor HSP-ers. Het gaat dan om zintuiglijke uitschakeling. Dit doe ik dan ook geregeld zelf. Vorige week ondervond ik dat ik zeer gevoelig was voor geuren. Ik werd misselijk van te veel geuren, kreeg het benauwd en elke geur was een trigger voor een andere, nieuwe geur.

Het is een feit dat HSP-ers, lichamelijke klachten of signalen 40 minuten eerder ervaren dan anderen.

Waarschijnlijk was mijn trigger een plotse verandering in mijn leven; een nieuwe job. Onderliggend gaat het hier om de verandering. De meeste HSP-ers zijn gewoontedieren; mensen die zich processen eigen maken. Het gaat aldus niet om een diepliggende angst, wel om het streven naar balans. Ook als HSP-er moeten we begrijpen dat het soms nodig is om onze balans even uit evenwicht te laten gaan om hem dan beter in evenwicht te kunnen houden.

Dit maakt dat HSP-ers, standvastig zijn in wat ze doen. Ik spreek enerzijds voor mezelf en ook voor de meerderheid aan HSP-ers die ik ken. We zoeken niet bewust het avontuur op, maar maken voor onzelf bepaalde afspraken.

Ons lichaam vertelt ons wanneer we ons niet aan onze eigen afspraken houden. Dan ervaren we hoofdpijn, maagklachten, misselijkheid, rugpijn of moeten we zelfs darmkrampen ondergaan. Ikzelf heb bijvoorbeeld last van spastisch colon, een doorgedreven signaal dat er iets niet helemaal in het plaatje past. Vaak ook nemen we te veel hooi op onze vork, omdat we perfectionistisch en koppig volhouden. Plan dus tijdig rustmomenten in, zonder jezelf even af en zorg voor frisse lucht! Verluchting is van groot belang in een geurloze en geluidloze omgeving.

Gewoon 'gewoon' doen mag her opdracht zijn, en daarom dus ook geen vraag. Wanneer de vraag gesteld wordt om een beetje meer van het andere te zijn, impliceert het een gebrek aan iets. Niet enkel in je persoonlijke omgeving kan de vraag gesteld worden. Vaak is de vraag of suggestie nog meer confronterend wanneer ze gesteld wordt in een professionele context wordt gesteld. Confrontatie zorgt dan voor vragen. Dit proces van zelfreflectie is vaak al eerder aan de gang, alvorens men de confrontatie aangaat. Vaak gaat het dan ook eerst om een confrontatie met jezelf. De vraag; wie ben ik en waarom, is van tijd tot tijd nodig. Al lijkt het op het eerste zicht een noodzakelijk kwaad.

Het gaat er echter niet om jezelf in vraag te stellen, maar wel om vragen te stellen over je omgeving. Deze emotionele opdracht mag hoe dan ook niet verlammend werken. Verlamming treedt hoe dan ook op wanneer je niet naar jezelf en je lichaam luistert. Niet luisteren is nefast voor hoogsensitieve personen omdat het vaak niet enkel voor psychosomatische kenmerken en klachten met zich meebrengt, maar ook omdat het voor overcompensatie zorgt. Dit kan als drang naar perfectie. Perfectie die misschien helemaal niet haalbaar. Daarom net dat we er alsnog naar streven. Vaak komen we met onszelf en onze geest dan in een mentale uitputtingsstrijd terecht. Misschien weten we hiervan bij voorbaat dat we ons op glas ons begeven en dat we streven naar iets waarvan we bij voorbaat weten dat we het niet zullen bereiken. Perfectie hangt daarmee samen met de drang om onszelf te verbeteren. Bovendien is het een vorm van intelligentie die van vele factoren afhangt. Misschien zo je kunnen stellen dat je hersenen en persoonlijkheid mee bepalen wat jouw weg naar het perfecte plaatje is. Het gaat in elk geval niet over één aspect. Net zoals de verschillende onderverdelingen van intelligentie en het bestaan van E-, en IQ, perfectioneert de een zijn sociale vaardigheden en de ander dan weer zijn taalvaardigheid. Omdat perfectie met persoonlijkheid samenhangt, is het makkelijk te stellen dat perfectie niet bestaat. Iets wat voor een hoogsensitief persoon moeilijk te aanvaarden is. Het streven naar kan tot een uitputtingsslag leiden en waar we uiteindelijk niet dichter door bij onszelf komen. Als HSP'er is het aldus heel belangrijk om te weten waar je grenzen liggen. Wat ben ik, en wat ben ik niet? Druis niet in tegen jezelf en luister naar je eigen alarmbellen. Onderhandel met jezelf, weeg af, luister en onderneem! Het is nooit fout om naar jezelf te luisteren, zeker niet wanneer je dan een weloverwogen keuze maakt.